AGATHOCLES

I.

AGATHOCLES

Babylonius, sive Cyzicenus, utrôque enim modô ab Athenaeo appellatur, l. 9. et 12. Cyzicenorum res scripsit. Fuit praeterea alius, Chius; rei Rusticae seriptor, de quo Varro l. 1. c. 1. et Columella. l. 1. c. 1. Est et Agathocles Atracius, qui de piscibus, solutâ oratione scripsit. Item Agathocles Samius, qui de Pessinuntiorum Republica, et Agathoeles Milesius, qui de Fluminibus scripsit.

II.

AGATHOCLES

Historicus Graecus Babylone oriundus. Scripsit de Republ. Cyzicenorum. Athen. l. 1. 9. et 12. Solin. c. 1. Cicer. l. 1. de drvinat. Alius, Chiensis, de agricultura, Varro et Colurnella, l. 1. c. 1. et Plin. l. 22. c. 22. Tres alios, vide apud Voss. de Hist. Gr. l. 3. p. 316. s.

III.

AGATHOCLES

Lysimachi fil. in eo bello, quod cum patre gessit adversus Getas, Lysimachô sibi fugâ consulente, captus est; Tandem patri redditus, Lysandram Ptolemaei Lagi et Eurydices filiam duxit uxorem, atque in Asiam navibus transgressus, Antigoni regnum in suam ditionem redegit. Ephesum praeterea urbem ad mare condidit, in quam Lebadios Colophoniosque, deletis eorum urbibus, migrare compulit, ut Phoenix Colophonius, Poeta Iambicus testatur, qui patriae eversionem carmine deflevit. Tandem Lysimachus iam aetate provectus, Arsinoen Lysandri sororem cepit uxorem, quae quoniam liberis timebat, ne Lysimachô mortuô, in Agathoclis iura venirent, de eius nece cogitâsse fertur. Alii Agathoclis amore captam Arsinoen prodiderunt, ac eum curâsse occidendum, quod eius concubitum assequi nequiret. Quô occisô Lysandra ad Seleucum cum liberis confugit. Ad postremum vero Lysimachus consertâ cum Seleuco acie longe lateque fusus, occubuit. Pausan. in Att. et Strabo l. 13. Alius fuit Agathocles, Curt. l. 10. c. 4. qui, cum Hephaestionem defunctum flêslet, parum abfuit, quin occideretur.

IV.

AGATHOCLES

Macedo, ex urbe Pella, Pater Lysimachi.

V.

AGATHOCLES

Peripateticus, qui cum apud Demonactem iactaret, sese et solum et primum esse Dialecticorum: respondit ei Demonax, si solus es, qui primus esse potes? si primus, quî solus? Eras. l. 8. Apophtheg.

VI.

AGATHOCLES

Siciliae tyrannus, ad regiam maiestatem ex humili et sordido genere pervenit. Quippe patre figulô natus, non honestiorem pueritiam, quam principia, originis habuit. Siquidem formâ, et corpris pulchritudine egregius, diu vitam stupri patientiâ exegit. Annos deinde pubertatis egressus, libidinem a vinis in feminas transtulit. Post haec apud utrumque sexum famosus vitam latrociniô mutavit. Tandem cum Syracusas concessisset, gregariam militiam sortitus, in omne facinus

promptissimus fuit; nam et manu strenuus, et linguâ facundus fuit. Brevi itaque centurio, ac deinceps tribunus militum factus; ac ad postremum, in locum demortui ducis Damasconis suffectus est: cuius uxorem adulteriô cognitam, post mortem viri in matrimonium accepit. Nec contentus, quod ex inope dives repente factus est, piraticam adversus patriam exercuit. Saluti autem ei fuit, quod socii capti tortique de illo negaverunt. Bis occupare imperium Syracusarum voluit; bis in exilium actus est. Postremo, dux patriae contra Carthaginenses saepe pugnavit. Obiit an. aetat. 72. regni, 28. Multa de eo sustin l. 22. et Polybius l. 15. sub finem. Plut. Apophth. 26. etc. Huius exemplô ad modestiam omnes hortatur Ausonius, elegantissunô epigrammate, quod sic se habet, num. 8.

Fama est, fictilibus coenâsse Agathoclea Regem,

Atque abacum Samiô saepe onerasse lutô.

Fercula gemmatis cum poneret aurea vasis,

Et misceret opes, paupericmque simul.

Quaerenti causam, respondit: Rex ego qui sum

Sicaniae, figulô sum genitore satus.

Fortunam reverenter habe vicumque repente

Dives ab exili progredtêre loco.

Quamvis Agathoclem apud figulum educatum tantum, non natum Plut. scripsit lib. De sua ipsius laude.

VII.

AGAThOCLES

Archon Athenis, Olymp. 105. An. 4.